24 Ekim 2010 Pazar

Merhabalar,

Planladığım bir konu vardı aslında. Kafamda kurguluyordum fakat buraya ne zaman hazırlanmadan birşeyler yazsam daha çok aklıma yatmıştır. Bu yüzden bir kaç cümle saçmalayacağım izninizle.

Çok karşı olduğum bir şey vardır. Belli bir zamanda yapılmış fedakarlıkların zor bir günde hemen ortaya dökülmesi. Fedakarlığın içini pek bir boşaltan durumdur. Elbette insanı üzer, ona inandığın için göze alırsın bazı şeyleri fakat bunu haketmeyecek biri olduğunu farkettiğinde ya da artık o bunu saklayamaz hale geldiğinde çok geç olmuş olur.

Peki fedakarlık yapmaktan mı vazgeçelim? Elbette hayır ama bilelim ki insanlar egolarını tatmin etmek uğruna aklımızın alamayacağı kadar alçalabilirler. Fakat hep aynı şeyi yaşadım, sanırım da değişmez bir kaide olacak bu. Gün gelince ben içim rahat, gönlüm huzurlu bakarken ona o kafasını nereye çevireceğini şaşırıyor. Üzülüyorum aslında. Çünkü gerçekten inandığım için hayatıma bu denli soktuğum birinin sadece bir ego tatmini amacı taşıdığını öğrenmek iç burkucu. Ama gün olup devran elbet dönüyor. Yüzüne bakamayacağım kimse olmadığı için çok huzurlu uyuyabiliyorum her gece.... İyi geceler.



Bu şarkıyla bitirelim yazıyı!!


http://fizy.com/#s/1ahiso

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder